Indeks
Pierwowzorem przywiązania jest stosunek małego dziecka do matki, czy innej opiekującej się nim na stałe osoby. Po przekroczeniu 3 roku życia, system reakcji na matkę, związany z przywiązaniem, zaczyna słabnąć i przybiera mniej dziecinne formy.
Samo zapotrzebowanie na przywiązanie nie zanika jednak i nowym obiektem przywiązania w dorosłym już życiu staje się ukochana osoba. Dzieci wykazują różne style przywiązania do matki. Skłoniło to amerykańskich psychologów (Hazan i Shavera, 1987 [7]) do tezy o trzech stylach przywiązania i intymności, przejawianych przez dorosłe osoby w stosunku do partnera z bliskiego związku. Poprosili oni kilkaset osób o wskazanie, który z trzech następujących opisów najlepiej do nich pasuje:
Styl bezpieczny – Z łatwością zbliżam się do ludzi i nie sprawia mi kłopotu, ani bycie uzależnionym od innych, ani ich uzależnienie ode mnie. Nie często martwię się tym, że inni mnie opuszczą, lub że ktoś za bardzo się do mnie zbliży.
Styl lękowo-ambiwalentny – Inni ludzie z oporami zbliżają się do mnie na tyle, na ile bym chciał. Często martwię się, że moja partnerka nie kocha mnie naprawdę i że nie zechce ze mną zostać. Chciałbym się całkowicie zlać w jedno z ukochaną osobą i to czasami odstrasza ode mnie potencjalne partnerki.
Styl unikający – Czuję się nieco skrępowany bliskością z innymi, trudno mi całkowicie zaufać ludziom, lub pozwolić sobie samemu, od kogoś uzależnić. Robię się nerwowy, gdy ktoś za bardzo się do mnie zbliży, a moje partnerki często domagają się, abym zwierzał się im bardziej, niż na to mam ochotę.
Z badań Hazan i Shaker (1987) wynika, iż styl bezpieczny został wybrany przez 56% badanych, jako najbardziej dla nich charakterystyczny, styl unikający przez 25% osób, natomiast lękowo-ambiwalentny przez 19% badanych.
Wyżej wymienione style przywiązania współwystępują z różnicami w sposobie przeżywania miłości. Osoby charakteryzujące się stylem bezpiecznym, stwierdzają wyższy poziom szczęścia, większą przyjaźń i zaufanie do partnera, mniejszą natomiast zazdrość, oraz słabsze obawy przed bliskością, niż pozostałe dwa typy. Osoby lękowo – ambiwalentne relacjonują większą zazdrość, większą krańcowość wszelkich uczuć przeżywanych w stosunku do partnera, obsesje na jego punkcie, pożądanie seksualne, pragnienie całkowitej jedności i wzajemności. Częściej niż pozostałe typy określają swoje uczucie, jako miłość od pierwszego wejrzenia. Osoby unikające, przezywają stosunkowo największe obawy przed bliskością i najsłabiej akceptują partnera pomimo jego niedoskonałości.
Samo zapotrzebowanie na przywiązanie nie zanika jednak i nowym obiektem przywiązania w dorosłym już życiu staje się ukochana osoba. Dzieci wykazują różne style przywiązania do matki. Skłoniło to amerykańskich psychologów (Hazan i Shavera, 1987 [7]) do tezy o trzech stylach przywiązania i intymności, przejawianych przez dorosłe osoby w stosunku do partnera z bliskiego związku. Poprosili oni kilkaset osób o wskazanie, który z trzech następujących opisów najlepiej do nich pasuje:
Styl bezpieczny – Z łatwością zbliżam się do ludzi i nie sprawia mi kłopotu, ani bycie uzależnionym od innych, ani ich uzależnienie ode mnie. Nie często martwię się tym, że inni mnie opuszczą, lub że ktoś za bardzo się do mnie zbliży.
Styl lękowo-ambiwalentny – Inni ludzie z oporami zbliżają się do mnie na tyle, na ile bym chciał. Często martwię się, że moja partnerka nie kocha mnie naprawdę i że nie zechce ze mną zostać. Chciałbym się całkowicie zlać w jedno z ukochaną osobą i to czasami odstrasza ode mnie potencjalne partnerki.
Styl unikający – Czuję się nieco skrępowany bliskością z innymi, trudno mi całkowicie zaufać ludziom, lub pozwolić sobie samemu, od kogoś uzależnić. Robię się nerwowy, gdy ktoś za bardzo się do mnie zbliży, a moje partnerki często domagają się, abym zwierzał się im bardziej, niż na to mam ochotę.
Z badań Hazan i Shaker (1987) wynika, iż styl bezpieczny został wybrany przez 56% badanych, jako najbardziej dla nich charakterystyczny, styl unikający przez 25% osób, natomiast lękowo-ambiwalentny przez 19% badanych.
Wyżej wymienione style przywiązania współwystępują z różnicami w sposobie przeżywania miłości. Osoby charakteryzujące się stylem bezpiecznym, stwierdzają wyższy poziom szczęścia, większą przyjaźń i zaufanie do partnera, mniejszą natomiast zazdrość, oraz słabsze obawy przed bliskością, niż pozostałe dwa typy. Osoby lękowo – ambiwalentne relacjonują większą zazdrość, większą krańcowość wszelkich uczuć przeżywanych w stosunku do partnera, obsesje na jego punkcie, pożądanie seksualne, pragnienie całkowitej jedności i wzajemności. Częściej niż pozostałe typy określają swoje uczucie, jako miłość od pierwszego wejrzenia. Osoby unikające, przezywają stosunkowo największe obawy przed bliskością i najsłabiej akceptują partnera pomimo jego niedoskonałości.
