Psychologiczna androgynia 4

Psychologiczna androgynia oznacza integrację i komplementarność pierwiastka męskiego i kobiecego w osobowości. Badania potwierdzają, że osoby androgyniczne wykazują się dużą elastycznością form reagowania i bogatszym repertuarem zachowań. Ujawniają zachowania, które w danym momencie wydają się najbardziej skuteczne. Ich sytuacyjna adaptacyjność polega na stosowaniu raz męskich, a raz kobiecych wzorów zachowania. Charakteryzują się dużą płynnością zachowania i wrażliwością wobec zewnętrznych wymagań. Jednostki androgyniczne są dominatywne, emocjonalne, bardziej odporne na stres. Mają pozytywny obraz siebie, wyższą samoocenę, lepsze zdrowie i silniejszą osobowość.

Badania pokazały, że przyswojenie sobie nietradycyjnych ról mocno łączy się z charakterystycznymi praktykami wychowawczymi. Mężczyźni o cechach kobiecych przyznawali się, że otrzymywali dużo ciepła ze strony matek, podczas gdy mężczyźni typowi czy scharakteryzowani jako niezróżnicowani stosunki z rodzicami oceniali jako zimne. W wypadku kobiet „męskich” i „andro” znaczące były kontakty intelektualne z obojgiem rodziców (m.in. zachęcanie do osiągnięć, samodzielnych wyborów, tolerancja w wypadku kobiet męskich). Mężczyźni „andro” relacjonowali pozytywną postawę uczuciową obojga rodziców (szczególnie ojców). Osoby niezróżnicowane przyznawały się natomiast do znacznych deficytów poznawczo-emocjonalnych w relacjach z rodzicami.